تاوان افشاگری علیه پدرخواندهی کرونا/ دفتر سناتور آمریکایی در آتش سوخت+عکس و فیلم
تاریخ انتشار: ۱ مرداد ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۸۲۹۴۸۴۹
اما نکتهای که توجه افکار عمومی را در باب این اتشسوزی به خود جلب کرده این که تنها دو روز پیش از وقوع این آتشسوزی، سناتور رند پل از قصد جدی خود برای تعقیب قضایی «پدرخواندهی کووید ۱۹» خبر داده بود.
به گزارش سرویس جهان مشرق، آتش سوزی صبح روز جمعه(۲۱ ژوئیه) به ساختمانی که دفتر منطقهای سناتور رند پل از ایالت کنتاکی در شهر بولینگ گرین و همچنین یک شرکت حقوقی محلی را در خود جای داده است، خسارت سنگینی وارد کرده است.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
کتی مک کی، سخنگوی اداره آتش نشانی بولینگ گرین، به دیلی نیوز گفت که گروه های آتش نشانی حوالی ساعت ۲ بامداد روز جمعه به ساختمان خیابان استیت فراخوانده و متوجه آتش سوزی شدیدی شدند که برای مهار شدن به واحدهای عملیاتی بیشتری نیاز داشت.
شش واحد برای خاموش کردن شعلهها ساعتها کار کردند و آتشنشانیها و تجهیزات هوایی نیز برای مهار آتش از بالا تلاش کردند. این روزنامه گزارش داد که آتش سوزی باعث فروریختن سقف شد و ستونی از دود خاکستری سنگین در هنگام طلوع خورشید از بالای ساختمان بلند شد.
مک کی گفت هیچ آسیب جانی گزارش نشده است و علت و منشا آتش سوزی در دست بررسی است.
سناتور رند پل در بیانیه ای گفت که از نیروهای اولیه که برای خاموش کردن آتش به سرعت وارد شدند سپاسگزار است. او گفت که دفتر او در حال کار با مقامات برای ارزیابی خسارات و تعیین علت است و به فعالیت خود برای موکلان ادامه خواهد داد.
سناتور رند پلاو گفت:
"ما یک برنامه مدیریت اضطراری بسیار خوب داریم و توانایی ادامه عملیات را داریم که بر کار ما برای کمک به ساکنین کنتاکی تاثیری نخواهد داشت. "
اما نکتهای که توجه افکار عمومی را در باب این اتشسوزی به خود جلب کرده این است که تنها دو روز پیش از وقوع این آتشسوزی، مجادلات بین سناتور رند پاول و دکتر آنتونی فائوچی، رییس سابق موسه آلرژی و بیماریهای عفونی آمریکا، بالا گرفت و دو طرف تعابیر تندی علیه هم به کار بردند.
چهارشنبهی هفتهی گذشته، سناتور رند پل از کنتاکی خشم خود را نسبت به اسنادی که اخیراً فاش شده است نشان داد که دکتر آنتونی فائوچی، مدیر بازنشسته و مشاور پزشکی سابق کاخ سفید همچنان از تیم حفاظتی و ترتیبات امنیتی دولتی برخوردار است، ابراز حیرت و خشم کرد. اسنادی که از طریق درخواست قانون آزادی اطلاعات به دست آمدهاند، نقش سرویس مارشالهای ایالات متحده را در تامین امنیت فائوچی، از جمله مزایایی مانند حمل و نقل با لیموزین، برجسته می کنند.
آنتونی فائوچی، چهرهی مرموز و پدرقدرت پزشکی و درمان آمریکا و پدرخواندهی کووید ۱۹سناتور پل از استفاده از پول مالیاتدهندگان برای چنین امتیازاتی انتقاد و این سوال را مطرح کرده است که چرا یک مقام بازنشسته، تشریفاتی در حد رییسجمهور سابق دریافت می کند. جالب اینجاست که دو سال قبل(آذر ۱۴۰۰)، جو بایدن در یک سخنرانی گفته بود:
" من دکتر آنتونی فائوچی، مدیر موسسه ملی آلرژی و بیماریهای عفونی و مشاور ارشد پزشکی کاخ سفید را بیشتر از همسر خودم میبینم. ما با هم شوخی داریم. چه کسی رییسجمهور است؟ فائوچی. "[۱]
این گفتهی عجیب، که توسط تیم رسانهای رییسجمهور آمریکا به عنوان «شوخی» مالهکشی شد، توسط بسیاری از ناظران آگاه، به عنوان یک «لغزش فرویدی» از زبان بایدن در نظر گرفته شد. لغزش فرویدی به کلامی می گویند که بدون اراده و قصد گوینده، به زبان او می آید و آنچه که در خودآگاهش پنهان کرده، لو می دهد. به هر حال، تردیدی وجود ندارد که فائوچی یکی از مهرههای برجستهی «دولت پنهان» جهانی بوده(و احتمالا هنوز هم هست) که نقشی کلیدی در پیشبرد برنامههای این دولت پنهان به بهانهی «پاندمی» ایفاء کرد.
اسنادی که از طریق درخواست قانون آزادی اطلاعات توسط «جسی واترز پرایمتایم» به دست آمده است، روشنگر این واقعیت است که دکتر آنتونی فائوچی حتی پس از بازنشستگی از پوشش حفاظتی و امنیتی با بودجه مالیات دهندگان برخوردار است. طبق این اسناد، سرویس مارشالهای ایالات متحده این مسئولیت را از ابتدای سال ۲۰۲۳ از طرف وزارت بهداشت و خدمات انسانی بر عهده گرفت.
سناتور رند پل، پس از اطلاع از امنیت مالی فائوچی توسط مالیات دهندگان، در ماه ژوئن نامه ای به خاویر بسررا، وزیر بهداشت کابینهی بایدن ارسال کرد و در جستجوی اطلاعات بیشتر در مورد وضعیت شغلی فائوچی و مزایای خاصی بود که او با هزینه مالیات دهندگان دریافت می کند. این افشاگری ها نگرانی هایی را در مورد شفافیت و استفاده مناسب از وجوه مالیات دهندگان ایجاد کرده است.
سناتور پل فاش کرد که در حالی که بیانیهی وزارت بهداشت و خدمات انسانی مدعی بود از ژانویه به امنیت فائوچی کمک مالی نکرده است، اسناد به دست آمده با این بیانیه در تضاد است. مشخص شد که سرویس مارشالهای ایالات متحده بودجه امنیت فائوچی را تأمین میکرد و دولت متعاقباً هزینه مارشالها را بازپرداخت کرد. سناتور پل حیرت خود را از سطح امنیتی ارائه شده به یک مقام بازنشسته مانند دکتر فائوچی ابراز کرد. او رفتار با فائوچی را با رفتاری که معمولاً برای روسای جمهور سابق در نظر گرفته شده بود مقایسه و سؤالاتی را در مورد دلیل چنین اقداماتی برای یک بوروکرات بازنشسته مطرح کرد.
اما رند پاول به همین بسنده نکرد و در همان روز اعلام کرد که دکتر آنتونی فائوچی را برای پیگرد قانونی معرفی کرده است و توضیح داد که رئیس سابق موسسه ملی آلرژی و بیماریهای عفونی در طول شهادت خود در کنگره، در دوره مسوولیتش در موسسه آلرژی و بیماریهای عفونی دروغ گفته است.
به گفتهی این سناتور ایالت کنتاکی، فائوچی در جریان استماع کنگره صراحتا دروغ گفت و هر گونه سرمایهگذاری روی آزمایشگاه ویروسشناسی ووهان برای دستکاری ژنتیک ویروسها در قالب برنامهی «سود از عملکرد» (gain of function) را انکار کرد. اما بعدا، اسنادی فاش شد که نشان می داد این سرمایهگذاری از بودجه دولتی با دستور شخص فائوچی صورت گرفته بود. رند پاول از جمله به ایمیلهای رد و بدل شده بین فائوچی و ۱۲ ویروسشناس شناختهشده به عنوان یکی از اسناد دروغگویی و پنهانکاری درباره ماهیت ویروس کووید ۱۹ اشاره کرد.
[۱] https://donya-e-eqtesad.com/fa/tiny/news-۳۸۲۱۹۴۹
منبع: مشرق
کلیدواژه: قیمت آنتونی فائوچی سناتور رند پل پاندمی کووید ۱۹ دولت پنهان دروغ های کرونایی خودرو قیمت های روز در یک نگاه حوادث سلامت مالیات دهندگان سناتور رند پل مارشال ها آتش سوزی
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.mashreghnews.ir دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «مشرق» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۸۲۹۴۸۴۹ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
«سندرم ویتنام» در غزه تکرار میشود؟
اعتراض دانشجویان بیش از ۱۰۰ دانشگاه آمریکا به حمایت مالی، سیاسی و نظامی کشورشان از رژیم صهیونیستی در جنگ علیه مردم غزه، حدود ۲ هفته پیش از دانشگاه کلمبیا با چهرهای تازه آغاز شد؛ اعتراضی که در آمریکا مسبوق به سابقه و یادآور مخالفتهای گسترده دانشجویی و مردمی با جنگ ویتنام است.
به گزارش ایسنا، هر چند در جنگ غزه، نیروهای آمریکایی به طور مستقیم در کنار سربازان اسرائیلی حضور ندارند، اما کمکهای مالی، لجستیکی ـ نظامی، مشاورهای و سیاسی آمریکا، مخالفتها و اعتراضهای زیادی به ویژه در میان نخبگان و دانشگاهیان آمریکایی علیه نسلکشی در غزه را در پی داشته است. برخی بر این باورند که اعتراضهای فعلی هر چند نزدیکترین واقعه به وقایع دهه ۶۰ و ۷۰ میلادی در آمریکا علیه جنگ ویتنام است، اما هنوز با شکلگیری یک «جنبش» دانشجویی فاصله دارد .
تشدید تنشها در دانشگاههای آمریکا و مداخله پلیس در این امر، تظاهرات و تحصن دانشجویان در محوطه دانشگاهها که از مدتها پیش بعد از شروع جنگ هفت اکتبر آغاز شده بود را رسانهای کرد. برخورد شدید پلیش با اساتید و دانشجویان و صحنههای ضرب و شتم آنها اذهان عمومی در این کشور را جریحه دار کرد. رسانههای آمریکایی در تحلیلها و گزارشهای متعدد این اعتراضها و رخدادها را شبیهترین واقعه به تحولات دهه ۶۰ و ۷۰ میلادی در آمریکا در اعتراض به جنگ ویتنام معرفی کردند. در عین حال تحلیلگران معتقدند هنوز برای اینکه بگوییم این اعتراضها، این قدرت و دربرگیرندگی را دارند که مانع از حمایتهای آمریکا به اسرائیل در جنگ غزه شود، زود است.
در این گزارش به بررسی «جنبش ضد جنگ» در سالهای دهه ۶۰ و ۷۰ میلادی میپردازیم که توانست بدون به کار بردن خشونت مانع از ادامه جنگ و خروج نیروهای آمریکایی از ویتنام شود.
جنگ ویتنام از سال ۱۹۵۵ تا ۱۹۷۵ میلادی بین نیروهای ویتنام شمالی و جبهه ملی آزادی بخش ویتنام جنوبی از یک سو و نیروهای ویتنام جنوبی و متحدانش به ویژه ایالات متحده آمریکا از سوی دیگر رخ داد. همزمان و مرتبط با این جنگ، جنگهای نیابتی دیگری در لائوس و کامبوج بین نیروهای مورد حمایت ایالات متحده در برابر نیروهای کمونیستی در جریان بود. از اوایل دهه ۶۰ و با روی کار آمدن کندی، اولین نظامیان آمریکایی تحت عنوان مستشار به ویتنام جنوبی گسیل شدند، بدون آنکه چین یا شوروی نیرویی به ویتنام شمالی اعزام کرده باشند. با روی کار آمدن جانسون، کادر مستشاران نظامی آمریکا در ویتنام، تبدیل به یک لشکر سازمان یافته شد. پس از حملهای که ادعا میشود، ویتنام شمالی علیه ناوهای نیروی دریایی آمریکا در سال ۱۹۶۴ انجام داد، آمریکا بمباران هوایی بخش شمالی را بهطور منظم آغاز کرد و از سال ۱۹۶۵ با ارتشی بزرگ وارد ویتنام جنوبی شد و شروع به سرکوب ویت کنگها کرد. به نظر میرسد استراتژی آمریکا از این جا به بعد، از سویی وادار کردن شمال به توقف کمک به ویت کنگهای جنوب و از سوی دیگر ریشهکن کردن ویت کنگها در جنوب بود. در سال ۱۹۶۸ نیروهای ویتکنگ و ویتنام شمالی همزمان با عید تت (آغاز سال ویتنامی)، حملههای گستردهای را در سراسر ویتنام جنوبی آغاز کردند که به حمله تت مشهور شد. اگر چه این حملهها از نظر نظامی موفقیت زیادی نداشت اما گسترده بودن و شدت آن و نیز پوشش خبری آن در سراسر جهان و به ویژه در داخل آمریکا، افکار عمومی را بهشدت ضد آمریکا بسیج کرد و تظاهرات ضد جنگ در آمریکا را به دنبال داشت.
جنگ آمریکا در ویتنام، برانگیزاننده پرتنشترین جنبش ضد جنگ در تاریخ آمریکا بوده است. صدها هزار نفر از جوانان آمریکایی و دانشجویان به جنبش بیخشونت، متنوع و در بخشهایی نه چندان بالغ فرهنگ عامه و مقاومت ضد جنگ پیوستند که در واکنشهای مختلفی از تئاترهای خیابانی کمدی گرفته تا تخریب عمدی تاسیسات صنعتی، به کار گرفته شد. ماموران حکومتی، اتحادیههای صنفی، گروههای مذهبی و خانوادههای طبقه متوسط به صورت فزایندهای علیه جنگ اعتراض کردند که با شدت گرفتن آن در سال ۱۹۶۸، سرانجام قوای آمریکا به تدریج از ویتنام خارج شد. فعالان ضد جنگ با شکل دادن مقاومتی بزرگ علیه سربازی اجباری، نه تنها پایان عملیات نظامی آمریکا در ویتنام را رقم زدند بلکه در ژانویه ۱۹۷۳ خدمت سربازی اجباری نیز لغو شد.
با وجود اینکه سابقه مقاومت در برابر جنگهای خارجی در آمریکا و در میان مردم این کشور وجود داشته است، مثل کمپین ضد امپریالیستی علیه تجاوز آمریکا به فیلیپین در اوایل دهه ۲۰، اما جنبش علیه جنگ ویتنام دور از انتظار بود. پیش از شدت گرفتن درگیری و دخالت آمریکا در ویتنام، جنبش کوچکی برای صلح که بر پایه دغدغههای مرتبط با گسترش جنگ افزارهای اتمی بود، وجود داشت. این جنبش در سال ۱۹۵۷ تشکیل شده و به دنبال کنشهای بیخشونت بود. حتی جبهه زنان برای صلح (wsp) نیز در این جنبش حضور داشت. اولین مخالفتها با جنگ ویتنام به چپها محدود میشد که بعد از به کارگیری کنشهای استراتژیک بیخشونت در آمریکا توسط جنبش حقوق مدنی سیاهان، قدرت گرفته بودند.
اولین اعتراضهای بزرگ علیه جنگ ویتنام در ۱۹۶۴ شکل گرفت و به موازات شدت گرفتن جنگ، اعتراضها نیز با سرعت و قدرت ادامه مییافت. تحصنهای آموزشی در دانشگاه میشیگان آغاز شد. این تحصنهای آموزشی از سمینارهایی که برای گسترش آگاهی درباره جنبش حقوق مدنی سیاهان استفاده میکرد، الهام میگرفت. در اولین گردهمایی از این سری تحصنها، هزاران نفر شرکت کردند. علاوه بر اعتراضهای ملی که دهها هزار نفر را به واشنگتن دی سی کشاند، کنشهایی از نافرمانی مدنی نیز وجود داشت که با گذشت زمان گسترش یافت.
ارتش آمریکا و شرکتهایی که به نوعی با ارتش در ارتباط بودند مثل شرکت داوکمیکال که از سازندگان بزرگ مواد منفجره بود، در زمان بازدید از دانشگاهها، با تعداد قابل توجه دانشجویان معترض مواجه شدند. در سال ۱۹۶۷، ۳۰۰ هزار نفر در نیویورک تظاهرات کردند. ۵۰ هزار نفر به سمت پنتاگون حرکت کردند که طی آن بیش از ۷۰۰ نفر دستگیر شدند. بسیاری از جوانان که باید به خدمت سربازی میرفتند با امتناع از حضور در ویتنام بازداشت شدند و بسیاری به کانادا گریختند و بسیاری مخفی شدند.
عواطف ضد جنگ با واکنش خشونتآمیز پلیس با معترضان ضد جنگ، در کنوانسیون حزب دموکرات در شیکاگو ترکیب شد و به اعتراضات علیه جنگ وسعت بیشتری داد. چهرههای شاخص مبارزه علیه تبعیض نژادی از جمله مارتین لوترکینگ سخنرانیهای زیادی علیه جنگ انجام دادند. رسانهها دیگر به جنگ با دیده تردید نگاه می کردند. اتحادیه کارگری و کلیساها درباره اخبار جنگ شجاعانهتر و صریحتر صحبت میکردند. این فشارها دولت جانسون را وادار کرد مذاکرات صلح با ویتنام شمالی را آغاز کند و بمباران آن را متوقف کند.
در اواخر دهه ۶۰ و اوایل ۷۰ میلادی، نیکسون به امید این که عقبنشینی تدریجی نیروها و در نتیجه اعزام کمتر نیروها در قالب خدمت اجباری، شعلههای ضدیت با جنگ را خاموش خواهد کرد، با حمله آمریکا به کامبوج در بهار ۱۹۷۰ در هم پیچید. این اقدام با اعتراض وسیعی همراه شد. تنش میان جنبش ضد جنگ و حکومت آمریکا پس از کشته شدن ۶ دانشجو و زخمی شدن شماری دیگر در تظاهراتی در دانشگاههای ایالتی کنت در میشیگان بالا گرفت. صدها دانشگاه با اعتصاب دانشجویان به تعطیلی کشیده شد، اشغال فضای دانشکدهها و سایر فعالیـتها، آمریکا را مجبور کرد قوای زمینی خود را کمتر از ۲ هفته از آغاز حمله به این کشور، از کامبوج بیرون بکشد.
۷۵۰ هزار نفر در آوریل ۱۹۷۱ در واشنگتن راهپیمایی کردند. این اقدام در اوایل ماه می با تلاش دهها هزار نفر برای از کار انداختن فعالیتهای دولتی در پایتخت، از طریق مسدود کردن راههای ارتباطی و پلها ادامه یافت. افشاگریهای بیشتر از قتل عام غیرنظامیهای ویتنامی توسط نیروهای آمریکایی، پنهانکاریهای دولت برای فریب افکار عمومی و کنگره، شکنجه زندانیان سیاسی در ویتنام جنوبی و جاسوسی علیه شهروندان آمریکایی، فضای بین دولت و مردم را از بیشتر از هم بیگانه کرد.
با عقبنشینی بیشتر نیروهای آمریکایی از ویتنام، شاهد کاهش اعتراضها در اوایل دهه ۷۰ بودیم اما همچنان جنبش ضد جنگ، دولت آمریکا را به امضای معاهده صلح مجبور میکرد. باقیمانده نیروهای آمریکایی از ویتنام بیرون کشیده شد و خدمت اجباری سربازی در اوایل سال ۱۹۷۳ به پایان رسید. ادامه حمایت از دیکتاتور تیئو در ویتنام جنوبی و نقض آتش بس، اعتراضاتی را در پی داشت که به مخالفت کنگره با ارسال بیشتر کمک به ویتنام منجر شد. شورشیان ویت کنگ و ارتش ویتنام شمالی سرانجام رژیم جنوب را در آوریل ۱۹۷۵ برانداختند و ویتنام دو سال بعد تحت نظام کمونیستی متحد شد. اما با پایان جنگ، جنبش ضد جنگ آمریکا رکوردی از کنشهای بیخشونت در تاریخ این کشور و جهان به جای گذاشت.
به گزارش ایسنا، اعتراضهای دانشجویی و مردمی در آمریکا در اواخر دهه ۵۰ تا ۷۰ میلادی در مخالفت با جنگ ویتنام یک کنش بدون خشونت در مجبور کردن حکومت برای پایان دادن به یک نبرد نامحبوب و دور از خانه بود و در نتیجه آن آمریکا برای سی سال از دخالتهای نظامی در دیگر کشورهای جهان خود را دور نگه داشت؛ پدیدهای که به «سندرم جنگ ویتنام» مشهور شد.
نگرانی از بروز اعتراضهایی از این دست همواره یک تهدید مهم داخلی برای دولتهای آمریکا است. با حمله آمریکا به افغانستان و عراق با وجود اینکه سطح نیروهای این کشور در افغانستان و عراق بسیار پایینتر از سطحی که در ویتنام مشارکت داشت، بود، اما ترس از کنشهای بدون خشونت و اعتراضی از سوی مردم آمریکا و نخبگان دانشگاهی جدی بود. در عین حال که بسیاری از گروههای ضد جنگ، علیه جنگهای عراق و افغانستان هم فعال بودند.
آنچه در رابطه با جنگ ویتنام در آمریکا رخ داد را میتوان یک جنبش دانشجویی و ملی علیه جنگ و مشارکت کشورمان در آن بدانیم چرا که یک بسیج عمومی مستمر با خواسته و هدف روشن با یک سازماندهی مبتنی بر رهبری مشخص داشت. شاید اعتراضات در دانشگاههای آمریکا علیه حمایت مالی و نظامی آمریکا از اسرائیل در جنگ علیه مردم غزه در آینده به سمت جنبش شدن حرکت کند. هر چند اعتراضهای فعلی در هفت ماه گذشته در آمریکا و شهرهای مختلف آمریکا و اروپا که علیه اسرائیل و سیاستهایش و نیز حمایت آمریکا و متحدانش از آن بی سابقه بوده است و یک حرکت اعتراضی در دانشگاهها در این رابطه را شاهدیم اما هنوز نمیتوان آن را "جنبش" اطلاق کرد. در حال حاضر میتوان گفت که اعتراض دانشگاهیان و دانشجویان، اعتراض به سیاستهای دولت جو بایدن در حمایت بیچون و چرا از نتانیاهو بعد از هفت اکتبر است.
هر چند اعتراض دانشجویان آمریکا در ۲۰۲۴ علیه جنگ غزه، در مقایسه با جنبش دانشجویی و ضد جنگ علیه جنگ ویتنام هنوز در آغاز راه است اما تاثیر این رویداد تاریخی که در نوع خود علیه رژیم اسرائیل در ۷۵ سال گذشته بی سابقه است، میتواند به نتایج تاریخسازی در آینده دست یابد که نه لزوما به توقف جنگ و کشتار غیرنظامیان منجر شود بلکه رویکرد و سیاست آمریکا و دنیا را در قبال حمایت تمام و کمال از رژیم صهیونیستی تغییر دهد و به سمت واقعگرایی حرکت کند.
انتهای پیام